Missy Sippy All Stars Blues SR&BC Stekene (04-10-2024) reporter & photo credits: Marcel info band: Missy Sippy All Stars info club: SR&BC Stekene © Rootsville 2024

Na een redelijke periode van “muzikale rust”, was ik terug toe aan wat live-muziek. Geeft toe, na een tijd begin je dat toch te missen. Ondertussen zijn zo goed als alle clubs begonnen met het nieuwe seizoen en nu was het de beurt aan de Stekense Rhythm ’n Blues Club om het nieuwe seizoen aan te vatten, en hiervoor waren ze in de Gentse bluesvijver gaan vissen waar ze de Missy Sippy All Stars in hun netten hadden gevangen. Altijd fijn om deze Gentse jonge wolven aan het werk te zien.
Kwaliteit troef en dat bewezen ze toen ik hen begin juli aan het werk zag op Hookrock. Top en op geen enkele fout te betrappen. De band werd ooit opgericht naar aanleiding van het 5-jarig bestaan van de Missy Sippy. Deze bende speelt blues zonder franjes en recht uit het hart. Wie nog steeds denkt dat bluesmuziek iets is voor “ouwe mensen”, wel die is eraan voor de moeite.

Het was gewoon afwachten om te zien wie er deze keer op het podium zou staan, gezien hun bezettingen geregeld wel variëren. Vandaag voor ons aanwezig de geweldige Matt T Mahoney op gitaar, meespeelmans Karel Algoed op contrabas, Natan Goessens op drums, de onnavolgbare Olivier Vander Bauwede aan de mondharmonica en een mystery guest met Fedia Holail die voor de vocals zou zorgen. Veel volk afgezakt voor deze première van het nieuwe seizoen waaronder veel gekende gezichten en gelijk hadden ze. Dit was een Belgische band met geweldige kwaliteiten.

Iets voor negen kwam de MC van dienst de avond openen en mocht Matt T Mahoney de feestelijkheden openen met het alom gekende ‘Little Red Rooster’ van Howlin’ Wolf op de voet gevolgd door ‘Up The Line’ van Little Walter. Alvast een fijn begin dat eigenlijk de toon al zette voor de rest van de avond. Dat Matti een stukje gitaar kan spelen wisten we al maar hij heeft ook een heel aangename stem en wordt stevig ondersteund door het, alweer, geweldige harmonicawerk van Olivier. Deze laatste mocht dan bij de twee volgende songs de zang voor zijn rekening nemen, wat voor deze muzikale duizendpoot alvast geen probleem blijkt te zijn, want niet alleen een crack op de harmonica maar in de loop van de avond bewees hij ook meer dan overweg te kunnen met een gitaar. Bij deze bracht hij ‘Woke Up In The Evening’ en ‘Your Mind Is On Vacation’ van Moose Allison.

Nadat onze twee heren hun zangtalenten hadden laten horen werd Fedia Holail op het podium geroepen en zette ze zonder enige schroom ‘Billie’s Blues’ van Billie Holiday in. Stevige entrée noem ik dat want niet echt makkelijk om deze grote dame te coveren. Maar Fedia deed dat op schitterende wijze. Wat een stem!!! Ze zou dan voor nog een groot deel van de avond de frontvrouw van de avond blijven en tot aan de pauze kon ze ons nog blij maken met zaken als ‘Sweet Baby Of Mine’, ‘5-10-15 Hours’, ‘Palm Of Your Hand’ en de afsluiter van het eerste deel ‘Baby What You Want Me To do’ van de grote Jimmy Reed. Toch nog even een woordje over de ritmesectie, die we zeker niet mogen vergeten want met Natan Goessens hebben ze daar één van de beste drummers van ons land en ouwe rot Karel Algoed plukt en trekt aan de snaren van zijn upright bass en beiden vullen elkaar perfect aan. Top!

wTijd voor een frisse neus en een al even een fris drankje en we konden er weer tegen. Met ‘I Don’t Know’ trok Fedia de Missy Sippy trein weer op gang en paste haar mooie stem perfect bij ‘Mama He Treats Your Daughter Mean’, eentje dat door Ruth Brown in 1952 op plaat werd gebrand. Fedia mocht haar bijdrage even on hold zetten na het bengen van ‘I’ll Never Be Free’.  Alweer durven dit, zeker als je weet dat deze song uit 1950 ooit al werd gebracht door grote dames als Ella Fitzgerald, Dinah Washington of LaVern Baker, dan moet je wel de ballen hebben, excuse my French, om dat hier in Stekenen te brengen. Maar die “ballen” heeft Fedia duidelijk wel. Strong job girl!!

Hierna mocht onze dame even een rustpauze nemen en nam Matti met ‘Pretty Thing’ van Bo Diddley het roer over, waarbij we alweer versteld stonden van hetgeen Olivier uit zijn Mississippi saxofoon wist te persen. Die man is gewoon een apart fenomeen, wees maar gerust. We kregen nog twee stevige klassiekers op ons bord met het welgekende ‘T-Bone Shuffle’ en ‘Mellow Down Easy’ van Little Walter, waarna Olivier ons trakteert op een song van eigen hand, ja ja want dat doet hij ook nog, met het stevige ‘Ride Through The Rain’. De laatste twee songs met stevige hulp van het publiek natuurlijk. Fedia mocht dan de afsluiters van de avond komen brengen en we kregen eerst een zeer mooie versie voorgeschoteld van Etta James’ ‘I’d Rather Go Blind’ en met ‘Hound Dog’ had ze er eentje op haar maat gemaakt. Big Mama Thornton zou goedkeurend hebben geknikt.

Bij deze was het doek gevallen over een zeer fijne avond, maar dat was buiten de waard gerekend, in dit geval de aanwezigen en er werd duchtig geroepen om een bisser. Onze All Stars lieten ons alvast niet in de kou staan en kwamen terug voor een stevige versie van ‘I Feel So Good’ van JB Lenoir wat alweer geen voor de hand liggende cover was.

Het seizoen is alvast goed begonnen in Stekene en onze Gentse bende bewees voor de zoveelste keer, dat ze vol blues talent zitten. Kwaliteit komt altijd bovendrijven zeggen ze dan wel eens. Hier is dat alvast het geval en, nog belangrijker, dit is kwaliteit van eigen bodem!
CU next time folks!!!

Marcel